Kazimierz

Mieszkanie na Kazimierzu to jak bycie w środku historii, która ciągle się pisze. Ulice pełne są historii — stare budynki, synagogi, ukryte dziedzińce — ale jest tu taka kreatywna energia, która wszystko ożywia i sprawia, że nie przestaje się zmieniać.
Codziennie mijam budynki, które stoją tu od wieków, ale wcale nie czuję się jakbym utknął w przeszłości. Zawsze otworzy się jakaś nowa kawiarnia, pojawi się jakaś galeria albo natrafię na muzyka grającego przy Placu Nowym. Rano kupuję kawę w lokalnej kawiarence i czasem idę na spacer nad Wisłę przed pracą. Jest tam spokojnie, a widok na Zamek Wawelski zza drzew jest niesamowity.
Wieczory to już w ogóle magia. Kazimierz ożywa — ludzie spędzają czas w dziedzińcach, piją drinki, słychać śmiech, a z piwnicznych barów dochodzi muzyka. Jest żywiołowo, ale nigdy za tłoczno. I to poczucie wspólnoty... Zaczynasz dostrzegać te same twarze w piekarni czy na targu, i nagle to już nie jest tylko fajna dzielnica, ale miejsce, które zaczyna się czuć jak dom.

Powrót do przewodników po okolicy